De introweek
De eerste dag begon met een zachte landing. Het team? Warm, open en informeel. Meteen werd duidelijk: vragen stellen mag (moet zelfs!). Ze zeiden letterlijk: “Er bestaan geen domme vragen, maar… we gaan je wél zeggen wanneer je het zelf moet proberen.” Challenge accepted! Ik kreeg een rondleiding, leerde de interne tools kennen en mocht direct meekijken bij een klant call. O ja, en Photoshop werd mijn nieuwe beste vriend, want ik mocht meteen aan de slag met social media posts. Ook heb ik 1 voor 1 met elke collega in een aparte ruimte een kennismaking gehad. Elk van hen straalt met een aparte skill.
De eerste stappen
Week 2 voelde alsof ik pas écht geland was. De eerste nieuwsgierigheid maakte plaats voor structuur, of eerder: georganiseerde chaos, want de combinatie van creatieve vrijheid en strakke deadlines is iets wat ik nog aan het leren ben. Ik heb ontdekt wat voor een brede scala aan apps Google heeft. Jarenlang Google gebruiken en pas ontdekken dat ze je organisatorisch vooruit kon laten schieten, is teleurstellend. Maar beter ooit dan nooit! Toch?
Hand onder de steen
Een week intro, daarna een week mee rollen. En toen kwam het moment waarop ik echt mijn handen onder de steen moest steken. Meedraaien alsof ik al een vaste kracht was. Geen observeren meer vanop de zijlijn, maar zélf deadlines halen, zélf contact leggen met collega’s van andere teams, en zélf fouten maken (en er dan ook zélf weer uit kruipen).
Is Recruitment Marketing wel iets voor mij?
Een dikke vette JA! Wat mij het meeste aantrok? De combinatie van creativiteit en impact. Je maakt geen campagnes voor de fun, maar met een doel: mensen helpen aan hun volgende carrièrestap en bedrijven helpen aan de juiste match. Daar zit zoveel waarde in. Daarnaast is het een vakgebied dat constant in beweging is. Nieuwe tools, nieuwe trends, veranderende doelgroepen. Je blijft leren, bijsturen en ontdekken. Ideaal voor een Crosser van KdG, zoals ik!
De finale week
Helaas, de tijd is gekomen om een punt te zetten aan mijn Doorstep-verhaal. Wie weet is het een komma?
De laatste week voelde een beetje als de laatste aflevering van een goede serie: je weet dat het eindigt, maar je hoopt stiekem op een vervolg.Het mooiste? De erkenning. Kleine complimenten van teamleden, een bemoedigende blik van mijn mentor, en het gevoel dat mijn werk echt iets heeft bijgedragen. Dat gaf me niet alleen voldoening, maar ook goesting om verder te bouwen aan mijn pad in deze sector.
En hoewel ik mijn badge moest inleveren (oké, figuurlijk dan), voelde het niet als afscheid. Eerder als: “tot binnenkort?” Want als ik iets geleerd heb, dan is het dat een stage niet zomaar een hoofdstuk is, maar het begin van je verhaal in het werkveld. En dat verhaal… dat schrijf ik verder, geïnspireerd door alles wat ik bij Doorstep heb mogen meemaken.
Design by 